Natasja

Niemand uit mijn huidige netwerk, behalve de mensen die mij van vroeger kennen - en zelfs die niet eens meer - kunnen zich voorstellen dat ik ooit een ander persoon was. 

Ik was een gebroken persoonlijkheid, ik wist mij met het leven geen raad, ik hunkerde naar liefde maar was er doodsbang voor.
Mijn verleden als misbruikt kind, wegvallen en alcoholisme van ouders, verwaarlozing en velen verhuizingen maakte dat ik alles om mij heen kapot probeerde te maken. Inclusief mijzelf. Als kind van 6 liep ik al bij de psychiater. Ik pikte, loog, toonde 'raar' gedrag en had volgens velen alleen maar discipline nodig. Die kreeg ik binnen jeugdzorg. Tot ellende aan toe. Ik sneed mijzelf 7 jaar bijna dagelijks, (helaas zichtbaar op de dag van vandaag) ging drugs gebruiken en belandde van een leven als junkie op straat in de psychiatrie. Ik kreeg velen diagnoses op mijn naam, had mazzeltjes wat hulpverlening betreft maar bleef gebroken, manipulatief en zoekend naar waarheid. Ik belandde in het occulte, waar k van kinds af aan al mee geconfronteerd werd. Ik wist zeker dat ik zou sterven. Ik wilde dood maar hartgrondig leven, het was zo verwarrend allemaal. Ik was bang, boos, eenzaam, diep verdrietig maar keihard. De dag dat ik besloot mijn polsen door te snijden kwam God.

Hij kwam met liefde, zoveel liefde. Met kracht, met genade, met geduld en met een hoop bevrijding en inzicht. De eerste maanden veranderde er zo radicaal veel in mijn leven dat de psychiater mij genezen verklaarde van velen psychiatrische stoornissen. Zijn woorden: Dit was onmogelijk, ik was een wonder. God moest wel bestaan.

Een proces begon. Een ontzettend, heerlijk, vervuld en avontuurlijk leven met Jezus. Het gevecht een Vader te leren kennen en accepteren, jezelf te confronteren en te willen veranderen. Oude patronen die je tegen zijn gaan staan en... leren omgaan met liefde.

Lieve zussen, er is altijd hoop. Ik zat zo diep dat er mensen waren die mijn grafrede al geschreven hadden. Letterlijk. Ik was 21 toen mijn leven ten einde liep. Maar een bovennatuurlijk ontfermend God boog zich over mijn puinhopen en herstelde ze.
Het kostte mij alles. Mijn leven. Mijn eigen wil. Mijn ik en mijn gekkigheden die ik jarenlang eigen had gemaakt. Maar God is geduldig, hij is lief. Hij weet precies wat we en waanneer we dat nodig hebben.

Vandaag de dag ben ik bijna 13 jaar christen, hersteld van al mijn oude pijn en diagnoses. De littekens die overal op mijn lijf zitten het enige dat over is. Ik ben getrouwd, wat niemand mij ooit zag doen gezien mijn karakter. Ik heb een vaste baan, wat onmogelijk was. Daarnaast ben ik schrijfster en deel ik zoveel mogelijk over het heerlijke leven met Jezus.

Zussen, voel je vrij mij een bericht te sturen als je worstelt. We kunnen elkaar helpen en bemoedigen. En ook als je belang bij hebt mijn boek te lezen of gewoon nieuwsgierig bent, kun je mij een berichtje sturen.

Wil je meer lezen?

In 2013 heb ik mijn autobiografie uitgegeven ‘Mama zei dat ik zou sterven…’,

Op zowel de website van de uitgeverij als op bol kun je dit boek nog bestellen en de recensies lezen van lezers die je voor zijn gegaan!